Deca koja vrše nasilje uglavnom imaju pozitivan stav prema nasilju i rešavanju sukoba na nasilan način.

Često na ovo ponašanje može da utiče „model“ stečen u okviru porodičnih odnosa ili socijalnog okruženja deteta, ali i kao posledica pretpljenog nasilja u porodici ili vršnjačkoj grupi. Dakle, često su upravo deca koja vrše nasilje i sama nekada bila žrtve vršnjačkog ili porodičnog nasilja.

Deca koja trpe vršnjačko nasilje zbog cele situacije postaju plašljiva, tužna, ljuta, neraspoložena za socijalizaciju. Ova deca imaju slabo samopoštovanje.
Da dete trpi nasilje može da nam ukaže i slab uspeh u školi.

Zbog svega ovoga je važno da se vršnjačko nasilje odmah prepozna i da se pravovremeno reaguje na isto kako bi se izbegle ove psihološke posledice koje mogu da ostati „urezane“ za ceo život.

Vršnjačko nasilje ne prolazi samo od sebe, a ukoliko ga ignorišemo sam problem može samo još više da se pojača.